HAYAT
Ömrümce sırtımda seni taşıdım
Ben kaçtıkça bana yaslandın hayat
Oysa vücutta sen göz, ben kaş idim
Sen hep ağyar için ıslandın hayat
Kuytularda yalnız insaf dilendim
Baş tuttuğum her yarışta elendim
Sen doğruydun da hep ben mi yalandım?
Çaresizliğimden beslendin hayat
Kürsüdeydim okunmadı hiç adım
Saf dışına attın, sen adım adım
Geçen yaşantımda şunu anladım
Bana sustun, ele seslendin hayat
Soldurdun bahar günü gülzârımı
Duysan ne olurdu ah-u zarımı
Ağlamazsın görsen de mezarımı
Benim için sen mi hislendin hayat?
Bu yaşa geldim yâr olmadın bana
Bir sefa sürmedim ki kana kana
Sığar mı bu cevir akla, izana
Sen hangi derdimi üslendin hayat?
Nicesine pembe günler yaşattın
Tüm kasveti, gamı üstüme attın
Âleme, en kara günde berraktın
Bana baharımda puslandın hayat
Gençliğim, neşeli anlarım; heyhât!
Yediğim, içtiğim, gördüğüm bayat
Aldığım ne lezzet kaldı ne bir tat
Anladım ki sen de paslandın hayat
