GÖNÜL KÖPRÜM
Sen altından nice suların aktığı gönül köprüm.
Yaşanmaya özlem duyduğum ömrüm..
Seni gördükten sonra, biraz kelebek, biraz çiçek, biraz da şımarık bir çocuk gönlüm..
Senin ile yeniden doğmuş gibiyim,
Sen benim unuttuğum dünüm,
Hatırladığım yeni doğum günüm..
Sen içinde yaşanılası koca bir şehir.
Yarım bırakılan sözleri tamamlayan, bir şiir..
Seni gördükçe güller açar gözlerimin içinde...
Bakışların mıdır parlayan karanlık gecede..
Ben sana bakınca yüzünde yeni serpilen kız utangaçlığı...
Sen bana bakınca koca bir hayatın yükünü üzerine almış anne dalgınlığı...
Sen her yeni bir sabahın yeni bir günaydını..
Günün ilk aklıma düşen ilk insanı...
Seni düşünmek ne güzel,
Seni düşününce yaşamak da güzel...
Seni düşününce, sapsarı bozkır, yemyeşil ovalara dönüşür.
Ay ile güneş gökkuşağının üstünde öpüşür.
Senin olduğun yerler de toprak yağmura doygun.
Kuzular annelerinden, koyunlar kırlardan memnun.
Aklımı benden alıp kaçıyorsun.
Öyle bakınca,
Bu da düpedüz bir soygun..
Öylesine hayâlsin, öyle gerçek.
Sen şöyle önümden gel geç..,
Zaman sana erken olur senden başka herkese geç..
Bacaklarım titrer gözlerin gözlerime değse,
Unutmam bir anını yıldızlar yeryüzüne inse,
Gök kubbe önümde eğilse...
Sen gittiğin yerlere güzellik götüren.
Geldiğin yere huzur getiren...
Sen deryamda nadide incim...
Göklerde beyaz güvercinim.
Yer yüzünde her mevsim açan çiçeğimsin.
En çok konuşmak istediğim, en uzun sustuğumsun.
Ne zaman sana konuşmak istesem, kelimeler kursağıma takılır.
Zaten insanın yüreği söyleyemeden vazgeçtiği sözler ile tıklım tıklımdır.
