ES POYRAZ ES
Ey yar!
Siyah saçlarında yıldızlar parlıyor.
Siyaha böyle mi yakışır beyaz?
Bahar gözlerinde öyle bir güzellik ki
Gönlüm perişan, gözlerim ulaşılmazlığına ağlıyor.
Güzelliğinde kaç dünya var sevdiğim!
İçinde kaç pınar çağlıyor?
Yakar mı insan olanı, aşk denilen duygu?
Geceler sensiz hüsran bana, firarda uyku.
Bu aşk ulaşılmaza akan bir nehir,
Böyle bir güzel gördü mü o yaşadığın şehir?
Bana aşkı anlat deme, boğazımda sen olur,
Kapında köleyim ey sevdam, kalmadı onur.
Yılların içinde hep sen varsın, anlar seninle dolu.
Ey yar, ey yar, aşk denilen duygu derin bir konu!
Yollarıma hasret düştü; ararım şehir, şehir
Nasıl bir güzellik ki bu, yürekte özlemek, aynada sihir?
Simsiyah saçların değer omzuna,
Ay geceye düşmüş, mah cemalin özüme.
Sen, bana yasaksın bilirim ama
Gönlüm tarumar, bakmaz sözüme.
Gülümsemelerin gelir aklıma, şaşar mihengi
Ey sevdam, saçların gece, yüzün ay rengi!
Tanrının sana bahşettiği, evrenin ahengi.
Böyle bir güzelliği ara bul, dedi gaipten bir ses!
Kışın ortası zaman, es poyraz es.
Rüzgârın soğuğu içimde ürperti,
Saçlarının mis kokusunu duyduğum
Hayalin mi bilmiyorum, senin yerine koyduğum?
Rüzgâr mı bu sevdayı bana bahşetti.
Algılar ağlıyor hasretine ey yar!
Bir gülümsemen bile bin dünya eder.
