EĞRİLERİMİZ DOĞRULARIMIZ /2
Bakış açılarımız. Bakıp görmediklerimiz. Görüp bilemediklerimiz. Bilip yapamadıklarımız...
Hayata, hadiselere, kavramlara, problemlere, çözümlere bakış açımı toparladım böylece. Çok faydalı oldu benim için. Sanki, hakikate bir adım daha yaklaştım gibi. Yine de, uzaklığını iliklerime kadar hissediyorum.
Bir dosta ihtiyacım var belki de. “Tamam” desin önce. “Sonra” diye soruversin ardından. Verecek bir cevabım yok. Doğallıktaki gücü görüyorum ama sıradan bir insan olabilmek… Zor geliyor. Veya Sokrates’in dediği gibi; “İnsanlık, iki tür insandan oluşur: Aptal olduklarını bilen bilgeler ve bilge olduklarını sanan aptallar.” Sanıyor muyum yoksa biliyor muyum?
Sosyal medyadan seçtiğim bazı videoları ve fotografları hepimiz için, hep birlikte ele alalım isterseniz. Yorumlayalım, göremediklerimizi, bilemediklerimizi, yapamadıklarımızı birbirimize açıklayalım. Böylece bütünü görmek mümkün olabilir belki de, umarım.
Bir grup çevrecinin, diğerlerinin attıkları çöpleri temizlediğini dair bir video. Ne düşünür bunu seyreden? Kim atıyor o çöpleri veya neden çevreciler temizliyor? Aslında böyle bir organizasyonu ben de planlamak istemiştim. Bir kaç arkadaşa söyledim ama dikkate almadılar. Başkalarının pisliğini toparlamak mıdır bizi duraksatan yoksa? Ben atmadım ki, nasıl olsa…
Takdir edilecek bir şey yapıyorlar yapanlar. Ama toplumdan gereken ilgiyi, desteği görüyorlar mı? Bence hayır. Neden?
Evet, bir takım problemlerimiz var. Onların hepsinin kültürümüzde, sokağın yazılı olmayan kurallarında yeri var. Toplumun kabul etmediği hiçbir suç işlenemez. Dahası ciddi bir farkındalığımız yok ise kültürümüzün izlerini üzerimizde taşırız. Belki çöplerimizi yere atmayız ama… Etkisi altında olduğumuz olayları yorumlayamayız, bulduğumuz çözümler kısır kalabilir.
Sadece temizlemek çözüm olamaz. Düşünceleri, alışkanlıkları yasaklayarak yok edemeyiz. En etkin yol, tüm tarafların çözüme katılması ile mümkün. Ama yine de yapana "Yapma!“ dememeli. Ancak riskleri konuşmalı.
Aktivistler motivasyonlarını kendi içlerinden almıyorlar ise yorulabilirler, mesela. Diğerlerini suçlamaya başladıklarında kaos kapıdadır. Başka problemler beklenir. Astarı yüzünden pahalıya malolur, çözüm adına yapılanlar. Hayvan hakları savunuculuğu, kadına şiddet, ırkçılık karşıtlığı vb. faaliyetleri yürütenler, niyetlerinin insanları karşılarına almak olmadığını açıkça hissettirmek zorundalar.
Yaşlı bir amcamızın, eşini bindirdiği eşeğin arkasından yürüdüğü fotograf var sırada. Bu amca eşine; “Seni seviyorum demese de olur arkadaş“ mesajı yazılmış.
Doğru bildiklerimizi, değerlerimizi refleksimiz haline getirmeye gayret etmeli. Böyle anlamlı olur ancak bilmelerimiz, değerlerimiz. Aksi ezber olur, yük olur sırtımıza. Gerçekten özgür olan bir kişi, özgürlük hakkında konuşmaz mesela. Özgürce yaşar, özgürlüğü muhatabına yaşatır. Söylemlerimiz korkularımızın, isteklerimizin işaretlerini taşır sadece. Muhataplarımız ne anlar, bilinmez. Bilen bilir, söylemde kaldığını…
En büyük engelimiz, emin olamamak. Veya sonraki adımı hesaplayamamak. O anda, o insanda takılıp kalmak.
Tüm insanlara ulaşmayı hedeflediğimizde söylenenlerin ardındaki söylenemeyenleri duymamız mümkün olabilir. Tüm insanlara ulaşmak tabii ki mümkün değil. Ancak, bunu hedeflemek hiçbir kimseyi ret etmemek için önemli. Dostlarımızı, yakınlarımızı, ailemizi, çocuklarımızı… Buna bir süre devam edebilirsek, aslında tüm insanların motivasyonlarının, temel hareketlerinin, tepkilerinin aynı olduğunu görebiliriz.
Böylece sevmemiz mümkün olabilir, özgürce yaşamamız. Gerçekten…
***
- Eğrilerimiz Doğrularımız /1 okumak için tıklayınız...
