DÜĞÜM DÜĞÜM
Hasret boğazımda düğüm düğüm yine..
Mor dağlar dikleşir, mağrur, büyür, önümde..
Çaylaklar yuvalanmış eteklerinde..
Vahşi çığlıklarından ürperir akşamlar..
Gurbetin garipliği iner, çökelir içimde..
Rüzgar başıboş dolaşırken gece karanlığında..
Sılanın üstünden şimşekler çakar uzaklarda..
Bugün yüküm ağır yine..
Umutsuzluğun ağırlığı omuzlarımda..
Aşılması zor, birikmiş, yığın yığın olmuş..
Oturmuş aha karşıdaki dağlar gibi içimde..
Sellerle bendini doldurmuş ırmak gibiyim..
Ha taştım, ha taşacağım..
Taşsam.. Biliyorum, kendimi yıkacağım..
Düğüm düğüm olmuş duygularım..
Yıllarca tarak yüzü görmemiş,
Arap saçı gibi..
Açmaya çalışsam açamam..
Kaybolmuş başı, sonu, ucu yok..
Yüreğime, gönlüme dolanıp duruyor..
Kesip atmak geliyor içimden..
Hem de kazıyıp kökünden..
Ama nasıl?..
Olmuyor... Olmuyor... olmuyor...
Dalıp dalıp gidiyorum...
Kendimden habersiz...
Bir Allah'ın kulu da yok, yüreğime bakan...
Herkes gülen yüzüme, dik duruşuma bakıyor...
Oysa sadece duygularım ayakta kalan...
Bir bilseler varlığımı ne fırtınalar sallıyor..
Rüzgarlara oyuncak olmuş ruhum...
Sağa, sola çarpıp duruyorum...
Kimseye kendimi anlatamıyorum..
Olmuyor... Olmuyor... olmuyor...
Zorsun be dünya..
Sana beni anlatmak zor..
Hoş ben de seni anlayamıyorum ya…
Neden bu kadar her şey zor…
Bilmiyorum.. Bilmiyorum.. Bilmiyorum…
