eskilerden ne kaldı ki anılarda.
DENİZLER GİBİ YORGUN GÖZLERİM
Denizler gibi yorgun gözlerim.
Dağlara dikilmiş manasız bir bakış.
Belki kadere
belki engel olamadığım aşkıma
Belki de önüne geçmek isteyip de
durduramadığım zamana.
Hayallerin ardından koşan ben
Cebimde bir türlü
harcamaya kıyamadığım üç beş kuruş.
Geride kalanlar anlamca bitik
Gelemeyenler ise
İfade edilemeyen bir avuç gözyaşı
Kimi zaman diz çöker ya ne gençlikler
Kimi zaman göklere çıkar ya ne kahpelikler
Bir sitem karışmış isyanlara
Bir bekleyiş ki
sonu hiç
Aslında hiç olan bir son değil
Bizler ya da var olamadığımız gibi
Şimdi de yok edilemiyoruz.
Bir kıyamete varan yolculukların
Bitmeyen yolu olmaktan bıkmıyoruz
Bilmem ki neden...
