DEDEMİN SAHURU
Uykumdan uyanmıştım. Gözlerimi açtığımda dedem de uykusundan uyanmış, üzerine örtülü ceketi üzerinden atmış ve ayağı kalkmıştı. Dedem, beni uyuyor sandı.
Dedem, ayağa kalktığı gibi babaannemi uyandırmaya gitti; “Sahur vakti geldi. Kalk haydi, Faika” demişti dedem. Kalktı babaannem.
Babaannemi kaldıran dedem, bu kez de beni uykudan uyandırmak için yanıma geldi; “Oğuz, kalk haydi torunum. Aşağı kattaki anneni de kaldır, güzel bir sahur yapalım oğlum” dedi dedem.
Merdivenlerden aşağı kata inip annemi uykusundan uyandırdım. Annemle birlikte merdivenleri çıkıp dedemlerin evine geldik. Babaannem hazırlıyordu sofrayı. Mis gibi yumurtalı ekmek kızartıyor, kahvaltılıkları da sofraya koyuyordu. Akşamdan kalan karnıyarık yemeğini de sofraya koymuştu babaannem.
Sofra kuruldu. Annem, ben, babaannem ve dedem sofraya yani masaya oturduk. Dedem sanki oruç tutacakmış gibi sahurda çok heyecanlıydı. Ve bugüne kadar dedemi oruç tutarken görmemiştim. Dedem, yemek yemek için kalkıyordu sahura.
Bir sahur daha böyle geçip gitmişti. Şimdi, geçmişteki o sahurlarımız kalbimizde birer anı olarak kaldı.
Mekanın cennet olsun canım babaanneciğim. Mekanın cennet olsun canım dedeciğim.
İyi ki sizi tanımışım…
