BÜLBÜL İLE SOHBET
Vefâsız güllerin bâğına düştün,
Yamandır hallerin, yaman be bülbül.
Kıymet bilmezlerin çağına düştün;
Dumandır hallerin, duman be bülbül.
Güllerden başına taçlar örmeden,
Bahar gelip geçti bir gül dermeden,
Ömür akıp gitti bir gün görmeden;
Yalandır bu cihan, yalan be bülbül.
Nefesler sayılı bilmez misin sen,
Can kuşlar misali, kalacak beden,
Geri gelir sanma, dönmez hiç giden;
Yoktur bu gurbette kalan be bülbül.
Neylesin Seferî dertli baş ile,
Gözlerden dökülen kanlı yaş ile,
Döğsün mü bağrını çetin taş ile;
Hiç mola vermiyor kervan be bülbül.
