Bir Tek Sen Yoksun / Dilaver Karagöz

BİR TEK SEN YOKSUN

Tüm sevgileri yaşadığım dünyamda, Unuttuğum bir şey vardı yine de...
Ruhumu yalnız bıraktım, gönlüm yarım kaldı....
Ne kadar çok ağladım yıllarca
Aradım, ellerini ve bulamadım gülen  gözlerini!..
Ayrılık acısı burada başladı
Tam da bakışlarının hayalimde can bulduğu yer de!..

Beni avutacak sevgi de yok bu dünya da !
Yaş almışlığın geriye dönüşü de imkansız sanırım
Bu şekilde yaşıyorum her aklıma gelişinde
Ne vakit gülmeye kalksam!..
Yaşadığım şehir de hüzün sürüyor düşüncelerime....

Sessiz bir ağlayış, bitmiyor ben de ki bu zulüm...
Habersiz yüreğin sefası hiç olur mu sence..?
Yarı yolda kalan mektupların cevabını beklerken
Telgraf tellerine takılan güvercin gibi ürkek kalbim..!
Mayıs diyorum ya, tam bu gün acıtıyor anılar...

Dört katlı evler çiziyorum gözlerimde
Kendime izbe bir bahçe buluyorum, gizlenecek...
Koşunca terliyorum o günkü gibi
Siliyorum anlımı, lacivert hırkayı tuttuğumda...
Tam o esnada uyanıyorum yalnızlığa!..
Ve sevginin en güzelini yaşayamadığımı anlıyorum...