BİR KİTAP: HİKAYE HIRSIZI / JEAN HANFF KORELİTZ
Kitap ilk başlarda sıkıcı başlasada Altmışıncı sayfadan sonra daha da akıcı ve güzel bir hal almaya başlıyor.
Kitapta Oscar Wilde’ın bir cümlesi var; “İyi yazarlar kitabı ödünç alır, büyük yazarlar çalar.” Bu cümle beni çok etkiledi.
Hikayeler bize kim olduğumuzu söyler, peki ya biri o hikayeyi çaldıysa?
Asosyal birisi olan Jack, çıcukluğundan beri kurmuş hayali ünlü bir yazar olmaktı. Basılan ilk kitabı ilgi görmemiş ikinci kitabı ise hayal kırıklığı olmuştu. Büyük bir hayal kırıklığına uğrayan Jack, bir kelime bile yazamıyacak hale gelmişti.
Hayatını devam ettirebilmek için yazarlık atölyesinde öğretmenlik yapmaya devam eder. Bu sırada, öğrencisi Evan Parker'in yazmış olduğu hikaye taslağını okuyup çok beğenmiş ve etkilenmişti. Kısa zamanda tüm dileklerini gerçekleştirir ve geleceğe umutla balmaya başlar.
Kitabı için kullandığı çevrimiçi almış olduğu bir mesaj hayatını ters düz oldu. Bu mesaj öncelikle bireysel sonrasında Facebook, Instagram ve Twitter gibi platformlarda eve gelen mektuplarla devam etti. Başkalarının yazdığı kitabı ve popüler olduğu “Beşik“ kitabının yazarı olmamakla suçlanıyor ve tehdit ediliyordu.
Bu romanın konusunun ardındaki korkunç gerçek nedir?
Esas hırsız kimdir ve kimin hikayesini ya da daha doğrusu kimin hayatını çalmıştır.
Stephan King'in tavsiyesi benim bu kitabı listeme eklememde ilk neden oldu diyebilirim, tabii ki bunda okuduğum yorumlarında etkisi oldu. Hepinize mutlu huzur dolu günler geçirmenizi dilerken “Hikaye Hırsızı” kitabını okumanızı tavsiye ediyorum.
“Kitabı için övgü almanın iyi bir şey olması gerekiyordu, ama nedense değildi. Bu her nedense ona kendini kötü hissettirdi. Ama işin doğrusu, herşey böyle değilmiydi? ( Sayfa 24 )”
“Yaşam yolumuzun ortasında, dedi bir ses kafanın içinde, karanlık bir ormanda buldum kendimi, çünkü doğru yol kaybolmuştu. ( Sayfa 51 )”
“Kısacası kitabın ne kadar iyi olursa olsun eserinin kabul göreceğinden emin olamazsın. (Sayfa 100 )”
“Ne olursa olsun kendi hayatını yaşıyorsan daha güçlü olursun. (Sayfa 143)”
