BİR AVUÇ TOPRAK OLDUM
İyi değilim bu aralar
iyi olmaktan da ötedeyim
içim dışımdan daha yorgun.
Uyuyamıyorum,,
uyku yok gözlerimde
zifiriyim bu gece,
zifiri karanlığım bir yerlerde.
Çok acılar biriktirdim
göğsümün orta yerinde,
kimisi keskin bıçak
kimisi heybemde sus payı.
Girdiğim her sokak çıkmaz
yürüdüğüm her yol yokuş,
Yoruldum yenilmekten
yenilip kendime devrilmekten.
Koskoca bir boşluk içimde
herkese uzağım.
Herkesten uzakta biryerlerde
koparmışım hayatla bağlarımı.
Öznesiz şiir, kırık kalemim.
Nazım niyazım,
bazen suskun
bazen avazım.
Sanki yangın yeriyim
sanki yakmışım gemileri
yıkmışım limanları.
Önce umutlarım soğudu
sonra yüreğim.
Üşüdüm,
buz tuttum,
ayaz kestim.
Yalınayak gezdim sokakları,
sessizce geçtim bu hayattan
bir avuç toprak oldum..!!
