BEN OLURDUM HERHALDE
Yalnızlık dillerden,
Düşmeyen bir şarkı,
Ya da,
Bir türkü olsa,
Emin ol ki cantanem,
Onları en güzel,
En yanık söyleyen
Ben olurdum herhalde.
Yalnızlık çok bilinen,
Bir şiir,
Ya da bestelenmiş,
Bir güfte olsa,
Onu en güzel,
Okuyan yine ben,
Olurdum her halde.
Yalnızlık doksan dokuzluk,
Tesbih tanesi olsa,
Onu da en sabırla,
Ben çekerdim herhalde.
Yalnızlık milyonların dilinden,
Düşmeyen dua olsa,
Onu da en iyi,
Ben, ederdim,
Her halde.
Kimsesizlik dayatılmış,
Karanlık akşamlarda,
Çanlar başkaları,
İçin çalıyor olsada,
Yalnızlığın kollarında,
Hiç kuşkun olmasın ki
Uyuyan, ben,
Olurdum her halde.
Hayat biraz utanmasaydı,
Bir ömür boyunca,
Uzayıp, giden, yollarda,
Yalnız bir ağaç,
Dağların başına dikilmiş,
Bilmem kaç fincanlı,
Telgraf direği de ben,
Olurdum herhalde.
Daha da beteri,
Bilinmeyen bir yerlerde,
Unutulmuş mezartaşı,
Kurumaya yüz tutmuş,
Bir köy çeşmesi
Ve yalnızlığın dinmeyen,
Göz yaşı da ben,
Olurdum her halde
