BEN GARİP BİR İNSANIM
Gözümdeki yaşlarla kızıl tesbihler ördüm,
Mercandan al boncuklar, yanık sabrıma sürdüm.
Feleğin silesini daim yüzümde gördüm,
Ben garip bir insanım.. bittim, gayrı tükendim.
Gurbet, sıla demeden, ömür boyu süründüm,
Herkes gülüp oynarken ben ahlara büründüm.
Azat olduğum halde köle gibi göründüm,
Ben garip bir insanım.. bittim, gayrı tükendim.
Nisan yağmurlarında suya hasret bir güldüm,
Gül hasretiyle nalan, bülbül gibi süzüldüm.
Leyla'sını kaybetmiş Mecnun gibi dövündüm,
Ben garip bir insanım.. bittim, gayrı tükendim.
Ardı gelmez dertlerin, yaşarken her gün öldüm,
Bir yanım sahra çölü, bir yanda boran oldum.
Bahar filiz verirken, diken gibi kurudum,
Ben garip bir insanım.. bittim, gayrı tükendim.
Daha körpe yaşımda bal diye zehir tattım,
Paslı tezgah başında, yarına umut sattım.
Hayatın savaşında, derdime dertler kattım,
Ben garip bir insanım.. bittim, gayrı tükendim.
Pişkinler pazarında, geçti ömrüm, hayatım;
Geceyi güne kattım, gülmedi kara bahtım.
Lokmamı tere bandım, yutarken zehir kattım,
Ben garip bir insanım.. bittim, gayrı tükendim.
Ağaran saçlarımın her bir cünûn telinde,
Ağlayan gözlerimin dürr-i meknûn selinde.
İnfaz edilmiş hak var, cellatların elinde,
Ben garip bir insanım.. bittim, gayrı tükendim.
Ağıtlarımda hak var, bestemin gazelinde,
Gözlerimde yaşlar var, ömrümün evvelinde
Ödenmiş bir bedel var öykümün cedelinde,
Ben garip bir insanım.. bittim, gayrı tükendim.
