BAŞINA ÇORAP ÖRMEK
İstisnalar hariç, herkes herkesin başına bir çorap örer şu hayatta.
Kar etmek, kazanmak bir başkasına kaybettirmektir aslında.
Ama en zor olan, dostun dosta ördüğüdür.
Hele bir de sevgiliden gelirse başına örülecek olan, kaç mil kullanırsan kullan, ucu kaçmış yaşamı eski haline döndüremezsin.
Ne kadar düğüm atarsan at olmaz.
Ben sevdiğimi bir mavi kalp iki de boş kadeh sebebiyle terketim sanılıyor, değil aslında.
Ben başıma gelecekleri bu günden farkettim ve yarınıma örüleceklerden kaçtım.
Kalsam, başıma nasıl bir çorap örülürdü
kim bilir, bilmediğim görmediğim olacakları bekleyecek değildim, o yüzden arkama bakıyor olsam da, gitmem gerektiğini anladım.
Oysa, ben ne kadar kıymetli bir sevda, aşk ve umut vadetmiştim.
Olmayınca olmuyor işte.
Şimdi, vefasız olan da ben oldum.
Sevgilinin başına çorap ören, şu seviyor dediğimiz
adama bak demez mi bana, biri dese hayatta inanmazdım.
Bilsen zaten izin vermezsin, nerden bileceksin
en sevenin, sevdiğinin başına çorap öreceği kimin aklına gelir ki?
Kısa bir anıydı, anlatmak istedim vakti de gelmişti.
Şimdi, sizin de başınıza kimse bir çorap örmeden bitireyim bari.
Neyse ki, bizim hikayemiz çok daha güzel.
Truva Edebiyat Dergisi’nde, kimse kimsenin başına çorap öremez, örmez.
Olsa olsa, sonu mutlulukla bitecek bu kıymetli aileyi başına baş taçı eder insan.
