BABA MELAHAT
Gündelik işlerde çalışırdı,
Ayla teyzenin ortanca kızı,
İsmini şimdi tam hatırlayamadım,
Cismi ismini aşan kadın.
İri yapılı, kalın kaş, geniş alın,
“Ali kıran baş kesen” de derlerdi namına,
Çoğu kişi takmazdı kadın oluşunu.
Kahvede oturup sigara içmişliği de vardı.
Geldi aklıma şimdi, Melahat'tı ismi.
Farklıydı diğer kadınlardan.
Gündelik iş dedim ya,
Gelmesin aklınıza bulaşık, çamaşır,
Temiz banyo, apak bir dam.
Yabancıydı onlara,
Pek de haz etmezdi,
Kalmazdı hane içinde,
Tahammülü yoktu ev işine.
Kalındı ama tınısı vardı sesinin,
Bir yanı şefkat, bir yanı kireç
harçla yoğrulmuştu kadın elleri.
Koşarak çıkardı merdiveni,
Takamazdı yırtılırdı eldiveni,
Çıkardı ortaya parmakları,
Törpülerdi o maharetli elleri.
Herkes iple tuğla çekerken
O inşaatta ustaydı.
Öyle böyle değil,
Örerdi kazak gibi duvarı.
Ne sulu, ne de koyuydu, alnının terinden
Somun hamuru gibiydi harcı.
Geçti yıllar aradan,
Epeydir görmedim.
Gönül diyor, “olmamıştır fani” bayan
duam..
Hak vaki olmasın.
Başka bir kentte mala elinde ustam,
Sen böyle usta ol.
Olmasın başını sokacak bir yuvan,
Kemirdi kurt gibi asalaklar,
Darı görmemiş yoluk tüysüz tavuklar,
Epeydir duymadım,
Belki de ırak bir yerde
Yine mala elinde.
Baba Melahat ustam..
