AYRILDI YOLARIMIZ
Umudu tükettik
Aç bir güvercindi
Acılı bir sevdaya düştü yolumuz
Çoban ateşlerinde yaktık.
Budanmış fideleri sevda sürgününün
Yolunu şaşırmış kırlangıçlar götürdü
Ak yazılı sevdayı yeşil dallar üstüne.
Bırakma bırakma sevgili, ellerimi
Düştük dal uçlarından
Vuruk yemiş yaz elmasıydık.
Vurgun yemiş sol yanım
Gizli gizli ağlardım
Geriye ne kaldı bizden
Avutmaya geldim kendimi
Dost ağaçlar altında
Kan düştü yorgun geceme
Sevdayı masal ağaçlarına bıraktık.
Ben ki yalnızlık gülüyüm
Dağlar başında çaresiz
Gün yüzü görmedim
Hiç gülmedim sevdadan yana
Sevdayı mor dağlara bıraktık.
Kehribar buğday başağında
Sevdalı buğday tanesiydik
Savrulduk harman yerlerinden
Ayrldı yollarımız
Günleri acılı hasretlere bıraktık.
Üzünç gözyaşları dökerdim
Yamyamlar gibi döğünerek
Yürürdüm ormanların tenhalığına
Tek başına ve yalnız
Sevdayı dağ pınarlarına bıraktık.
