AYNADAKİ ÖZ
Gün, gün değişiyoruz.
Zaman, hayat değirmeninde bütüncül olarak değiştiriyor bizleri.
Değişim her canlı için kaçınılmaz bir kuraldır. Değişimin önüne geçmek elbette mümkün değil.
O halde değişime yön vermek gibi bir seçeneğimizin bulunduğunu gözardı etmemeliyiz.
Zaman, ömrümüzden hayat yapraklarını birer birer düşürüyor. Bu düşüş, ölümlü birer varlık olduğumuzu gösteriyor. Hayat, bir yolsa bizler bu yolun yolcularıyız.
Bu hayatta, tercih edilen her yol bizleri toprağa götürecektir...
Her değişim makul mu?
Fiziksel değişimler irademiz dışında gerçekleştiği için bu soruyu sormak garip olabilir. O halde sorumuzu başka yöne kanalize ederek sormalıyız.
Zihinsel, ruhsal, duygusal olarak gerçekleşen her değişim makul mu?
Gelişerek mi değişiyoruz?
Tüm bunları düşünen yaşlı teyze, çayından son yudumu aldıktan sonra masadan kalktı. Mini bir cenneti andıran bahçesine gitti, bahçedeki çiçeklere su verdi. Her bir çiçeği okşayıp sevdi, onlara gülücükler ikram etti.
Sonra bahçedeki kamelyada oturup bir anne şefkatiyle çiçeklere sevgiyle bakarken ruhunda inanılmaz bir huzur hissetti..
Bu cennetteki çocuklarla(çiçeklerle) vakit geçirmek ona ruhsal bir dinginlik veriyordu.
Kalkıp odasına gitti.
Aynanın karşısına geçti, yüzünde oluşan çizgilere baktı, saçlarına düşen aklara bakarken, gözlerinde bir hüzün belirdi. "Bir zamanlar bu yüz, kadife güzelliğindeydi, pürüssüz bir ayna gibiydi. Ya şimdi? Zaman nasılda yıpratmış. Ya saçlarım? Bir prensesin başına takılan taç gibiydi. Saçlarıma herkes hayrandı... Zaman onlarıda hayat değirmeninde öğütmüş." diye söylendi kendi kendine.
Aynaya bakmaya devam etti, fakat çok tuhaf bir şey oldu.
Aynadaki yaşlı kadın, birden genç bir kıza dönüştü ve yaşlı teyzeye tebessümle baktıktan sonra "Sen hala o yaştasın, sen hala o genç kızsın, sen hiç yaşlanmadın ki hep genç kaldın." dedi.
"Neler söylüyorsun? Genç bir kızın yüzünde kırışıklık olur mu, saçlarına aklar düşer mi hiç?" diye sordu yaşlı teyze.
"Yaşlılık bedene ait bir olgu, söyler misin? Ruhun, kalbin, duyguların hangi alemde? Eğer sen hala çiçeklere sevgiyle bakabiliyorsan, onlara şefkatle dokunabiliyorsan ve kalbinde hala sevgi besleyebiliyorsan bu ruhsal bir gençlik değil mi?
Biliyor musun? Kadınlar yaşlanmaz, olgunlaşır, bedeni değişime uğrarken ruhu, duyguları daha anlamlı bakar hayata." diye karşılık verdi.
Yaşlı teyze, bu sözleri duyunca yüzünde bir tebessüm belirdi. Yanakları hafifçe kızardı.
"İnsan kendi özüyle, ruhuyla konuşunca gerçeğe farklı bir pencerelerden bakmaya başlıyor" diye kendi kendine söylendi yaşlı teyze...
