ANLIYORUM
Anlıyorum artık
Yaşam dağınık
Değil hiçbir şey yerli yerinde
Bu kargaşa ne ki bu hengame?
Hasret yüreğe düşünce hep ölümle palazlanır
Sığındığın her mukaddes köşede hatıraların izi kalır
Ruhum çığlık çığlık yorgun intizar
Ölüm ile özlem tartılsa aynı kefede
Ölüm hep bir adım ağır basar
Başbaşayım kimsesizliğimle
Zamana bir türlü yenilmeyen dilsiz özlemle
Gözümü diktiğim tavanlar çınlar
Tavana silüetini çizmiş düşlerim
Her baktıkça büyür göz bebeklerim
Dilimde acı bir biber çiğnercesine ölüme imrenen bir türkü
Alt tarafı dilde iki heceliktir özlem
Oysa yürekte her gece yazılan bir celladın günlüğü
Ölümün ötesini berisini okuyorum
Tavandaki düşlerin çizdiği siluetine bakarken
Demlenip demlenip hasretinle çığlık çığlık susuyorum
Yüklendim dediğim ayrılığın sancısı
Hep üstüme yıkıldı
Çaresizce şiirlerle onarmaya çalışırken sol yanımı
Anlıyorum
Sevdalılar böyle çökerdi
Enkazlar arasında için için kemiren dilsiz çilesiydi
Yıldırımsız yağar yağmurları
Kıvılcımsız yanar ormanları
Dinamitsiz patlar dağları
Bir sevdalı böyle kefensiz ölebilirdi
Hasret kıyılara vurunca
Çelikten olsa halatları çürüyüp giderdi
Dokunmayın bana
Ölüm akıyor tepeden tırnağa
Dokunmayın bana
Bulaşmasın size elleriniz acıya acıya
Geceye soyunuyor acılar çırılçıplak
Yalın ayak
İnce hesaplaşmaların dürüp defterini
Gecenin kirpiklerine çekip sürmeleri
Yosma gibi oynaşır özleminle acılar
Sevdalı yüreğimiş
Sevdalının bedeniymiş hangisi takar?
Gece sabahın seherine kavuşuncaya kadar
Anlıyorum, hasret yüreğe düşünce
Tepeden tırnağa ölüm akar
Anlıyorum
Hasret düşünce yüreğe
Sevdalılar aşkın meşrebiyle ölümün emrinde
