AĞLADI
Çürüdü Orhan Veli mezarında
Şiirleri mısralarında ağladı
Mısralar kitaplarda
Ne sen duydun
Ne ben
Kitaplar küflendi rafta
Sana, bana bakıp raflarda ağladı
Sen, ben attık çöpe
Attığımız ne bir kâğıt parçası ne küf
Attığımız her kâğıt parçası
Bir Nazım’dı
Bir Kemal
Bir Garip Orhan Veli
Sen
Ben
Yeni yeni aşk acılarına yas tuttuk
Bir başkası dizilerde ağladı
Bir başkası üzüldü kalecinin yediği gole
Bir başkası ağladı kaçırdığı göle
Kitaplar raflarda ağladı, biri yırtılan yaprağına
Biri küflenen yaprağına
Biri el değmemişliğine kısmetsizliğine ağladı
Bir başkası vakit bulamadı
Sanaldaki bebeğe
Bebeğin açlığına ağladı
Bir başkası
Telefonun eskiyen kılıfına ağladı
Bir başkası telefonun çizilen camına
Sen
Ben
Arada bir kaçamak yapıp güldük
Kitaplar rafta geçen tutukluğuna ağladı
Rafta küflenişine ağladı
Çöpe atılışına ağladı
Görseydi bir garip Orhan Veli
olurdu deli
Hortlasaydı bir garip Orhan Veli
Ne seni yazardı ne beni
Bulurdu bir deli onu yazardı
"Bir garip deli yazar kitabı aklı neylesin
Akıllı geçinen kitabı neylesin."
