RESSAM ADAM
Bir ahbabım var. Adam ressam. Hem şair hem de yazar. “Kalemini gördük, okuduk, beğendik. Tek bir resmini dahi henüz görmedik. Korkma fırçalamayacağız ama fırçanı da görmek isteriz.” dedik. Kalktı hemen, hızlıca yürüdü. Biz de takip ettik. Bir odanın kapısını açtı. Coşkun bir sesle “İşte burası atölyem!” dedi. “Burası benim dört mevsim güneşli bahçem.”
Duvarlarda, şövalelerde hatta yerlerde bile bir sürü bitmiş ve yarım resim. Sanki burası hâllice bir resim sergisi. Teker teker ve pür dikkat baktıkça tablolara çok şaşırdık. Tabiat manzaraları şâhâne, aşırı realist ve renkler dipdiri lâkin her resimde insanlar çöp adam, insanlar cin ali! Nihâyet dayanamadı bir arkadaş ve hepimiz adına meraktan sordu:
--Bunlar nedir böyle hocam, bu insanlar ne biçim?
Ressam gayet sakin, Picasso ağzıyla konuştu:
--Onlar insan değil, resim!