HANZALA’NIN GÖZYAŞI
Ağıtlar yaktım mazlumlar için, Gazze için.
Duyan / gören olmadı. Yer sağır, gök sağır.
Ben Hanzala, yüzümü size dönmem için,
Sesin çıksın, tepki koy, hiç olmazsa bağır.
Her zaman çocuğum, bana ağlamak yakışmaz.
Ben ağlarsam, melekler ağlar, beşikler ağlar.
Bir damla gözyaşımı dünyalarınız tartamaz.
Anlamaz gözyaşımın anlamını vicdansız sağlar.
“Onlar sadece uyuyordu” diye haykıran babalar,
Poşetlerde çocuk cesetlerinden kan damlıyor.
Ölen çocuğunun oyuncağına sarılan analar,
Soykırımcıların vahşetine dağlar, taşlar ağlıyor.
Ben Filistinli Hanzala’yım, meydan okurum hepinize.
“Sen de ölümlüsün, onlar da ölümlü” ye inanmışım.
Kurulacak terazi, hesap günü gelecek hepimize.
Makkeme-i Kübra’da katilleri tarumar edecek gözyaşım.