DÖRT MEVSİM HAYAT
Yaprağını döken güz günleri,
Üzülmesinler artık benim için.
Dökmesinler yapraklarını,
Onlar kadar soldu içim.
Beyaza bürünen kış ayları,
Hayatımın sanki bir aynası.
Dondurucu bir soğuk,
Bir o kadar da donuk ve boğuk.
Taze bahar çiçekleri,
Hiç beklemesinler gülmemi.
Beklemesinler kendileri gibi
Hayata döndüremezler artık beni.
Yüreğime kuraklığı düşüren yaz yağmurları,
Sanki cennete düşen gözyaşları.
Ve her yanı kavuran bir samyeli misali,
Savurup bir köşeye mi attı yoksa hayat beni?