BİR GÜN
Her şey bitecek bir gün..
Kim bilir.. belki de çok yakın o gün
Çok yalnız olacaksın..
Kimse olmayacak yanında..
Elini uzatabileceğin..
Gözüne bakabileceğin..
Olsa da uzaklaşıyor olacaksın..
Silikleşecek, silinecek her şey..
Belki de veda bile edemeyeceksin..
Dilin susmuş olacak..
Duyuramayacaksın kendini..
Kim bilir ne kadar için yanacak..
Hüzün basacak her hücreni..
Tutuşan yüreğin alev alevken..
Bilmediğin bir kapının eşiğindeyken..
Dünya ile arana bir duvar çekilirken..
Anlayacaksın hayatın bittiğini..
Kimse hatırlamayacak ne kadar sevdiğini..
Bilmeyecek de sevginin değerini..
Bir sen bileceksin..
Severken bir başına..
Hayatı nasıl yaktığını..
Off be off bu nasıl dünya..
Her şey bu kadar mı yalandı..
Bu kadar mı yok sayılacaktı..
Bu kadar mı keskin bitecekti..
Sen gözlerini kapatırken..
Dünya kapıyı kapatacaktı arkandan..
Artık yarın olmayacaktı..
Deydi mi diyeceksin..
Sevip özlediklerinden..
Deydi mi uzak yaşamaya..
Neyi bekledin başka..
Neyi istedin bu kadar..
Yaşarken bir çaresi olmalıydı oysa..
Özlediğinle, özlediğin gibi yaşamaya..
Bir adım da sen atsaydın..
Bir de sen, elini uzatsaydım..
Gel, hadi gel deseydin ya..