ZAMAN GECEYİ VURUNCA
Ve zaman geceyi vurunca
Sözlerin düştü aklıma mazinin dağarcığından
Durdu zaman öylece.
Düşlerden dökülen sesinle
Çarşaf çarşaf yayıldı can kırıklarım geceye.
Deldi geçti tenimi,
Kanattı yüreğimi..
Uykusuz uykuların çokluğuna, senin yokluğuna daldı gözlerim..
Burkuldu yüreğim, ürperdi bedenim..
İrkildim.
Silkelendim..
Sarmaladım yaralarımı yorgun cesaretimle,
Düşük yapmış düşlerimi yamadım..
Topladım geceye serdiğim rutubetli umutlarımı..
Sildim yastığımdan göz pınarlarımın ayak izini
Kaldırdım kirpiklerimin bulutlarını,
Karanlığın boşluğuna savurdum benim olmayan acılarımı..
Gecenin tavanarasına kaldırdım yorgun zamanların, ihtiyar anılarını..
Terk ettim tüm seslerimi, gri yeşil beton sessizliğine
Ve seni, bensizliğin avlusuna..
Doladım yamalı gülüşümün diline şarkımızı..
Sahi..! Neydi şarkımızın sözleri?.
Aslında bir şarkımız hiç olmadı değil mi..?
Bakma sen..!
Mevsim çalkantısına kapıldı yüreğimin gülüşleri..
Yokluğunda günü, geceye,
Acıyı öfkeye,
Yalanı gerçeğe,
Sevgiyi nefrete kardım günlerce..
Ve koydum parmak uçlarıma kalemi,
Hep seni, hep sana, hep bizi yazdı sevgili..
