ZAL /SAVAŞÇI
Naifçe işlenmiş güzel dokusu
Saçlarından eser bahar kokusu
Kalmaz ağlamaktan gözün uykusu
Şu dertli gönülün zal'la korkusu.
Kapılmış gider yaşamın akışına
Hayran herkes onun o bakışına
Bahar uzak razı olur kışına
Ağlama yazıktır göz yaşlarına.
Acıları dinmez özlem kavurur
Şafak söker güneş doğar avunur
Hasretlik yüreğe düşer dokunur
Başında dumanlar dağa tırmanır.
Kör kuyularında arar yok dibi
Yol gözler bıkmadan gelmiyor dengi
Umutla bekler de yeşermez rengi
Çiçek açmak ister bir ağaç gibi.
