YAZ AVUNTULARI
Suyun suyla boğulduğu yerde
Kendi köpüğüyle yıkarım atımı
Taşırım yüreğimi insanlara
Yüreğimden taşanlarla beraber.
Duyarım alnımda o garip serinliği
Gece kuşlarının çığrışarak uçtuğu yolda
Yaz avuntularından artakalan alaca
Adaletten payını almamış yüzlerde.
Sorarım. Ne kalır insandan insana?
