ŞİİRCE / KIYAMAM SANA
Bi yürü git be.
Benden uzak dursun
o bencil gözyaşların.
Bırakıp gitti mi seni,
yazık
kıyamam sana.
Hadi be,
Çocuk yuvalarında
üst üste istiflenmiş karanlık ranzalarında
yalnızlık denizine olta sallamasını bilir misin
Suyu bol,
göz pınarları kuru.
Huzur evinde evlat sancısıyla kıvranan
Ahmet Amca’nın,
Hiç açılmayan kapılarda sabahlamasını,
Belki bir bayram günü, diyerek
penceresine konan güvercinlerde
kızını aramasını bilir misin?
Kalbini mi verdin
Bu yüzden mi?
gözyaşına bulanmış çırpınışların
Akşamın dar vaktinde
tezgahlardan kaçırdığı bakışlarla
evine koşan babanın yüreği
nerede takılmış bir bak.
Görebilir misin ananın teninde ısıttığı bebeyi.
Uzak dur.
Senin matem dediğin yağmurlarda
cenneti bulmak için koşuşturan
arka sokaklarımın ötelenmiş insanına bak.
Duruşları heyecan
tevekküleri can.
Hiç yaşamadığın aşk üzerine kaç şiir yazdın kaçının içinde
sabah mesaisine giden
otobüslere tıkılı insan kümesi vardı.
Ter kokularında arındın mı hiç.
Kaçının traşı gelmiş,
kaçı abisinin montunu araklamış.
Ah,
bi de gözü açılmamış okul yolları yok mu
Uyku yarım,
Beslenme çantası biçare.
Kahve fincanı elinde,
makyaj da tamam.
En güzel gülümsemeyi giymişsin yüzüne.
Aşka dair şiirler okunacak
satılık imza gününde.
Adı hüzün, ederi mecidiye.
Bi yürü git be.
