ŞİİRCE / GÜLÜYORDU YAPRAKLAR
Dostlar anlattı,
Zemheri karının şımarıklığına inat
Cılız çocuğun ayaklarında koşuyormuşsun okul yolunda.
Bilirler sana düşkünlüğümü.
Sahipsiz yüreklere dokunmuşsun yine.
Serzenizleri takılmış rüzgara.
Gülümsüyordu yapraklar..
Ben anlatmadım.
Onlar da biliyordu.
Soğuğun ötenazi istediği durakta
Bir parça haziran sıcağı için
Birbirine yaslanmış ıslak tenli insanlara
Mavi benekli şemsiye olmuşsun, duydum.
Duydum,
Felsefe kitabıyla karışık yaşayanların
Acıtan bakışlarına aldırmadan
Ucuzcu tezgah açmışsın pazarda.
Konuşmadan dağıtmışsın gönlünü.
Anlattılar sebepsiz yorgunluğunu.
Dinledim sessizce.
Utandım,
sessizliğime.
Şimdi,
Beni sevmesen de olur..
Bana hiç gelmesen,
Hatta anımsamasan da olur.
Ama
Anlatılan her hikayen
Bana yollanmış aşk mektubu gibi.
Yüzümde yansıttığın ışığa uçuyorum.
Yüreğim kırlangıç.
