ŞİİR NASIL YAZILIR ANNE?
Ben onu düşünürken duruyor aklım.
Bütün kelimeler içiçe geçiyor.
Birden denizler doluyor içime.
Birden maviler.
Maviler içinde kuşlar.
Hani nerdeyse eğilip tek tek öpeceğim çiçeklerin taç yapraklarından.
Bıraksalar, bütün yaşlıların elinden tutacağım.
Kıytırık bir top peşinde koşacağım küçücük çocuklarla.
Bir uçurtmanın ipine asılıp gökyüzüne merdiven kuracağım.
Sahi şiir nasıl yazılır anne
Ben bir tek senin gözlerinde gördüm o derin uçurumları.
Bir de onun gözlerinde.
Bir de gün ortası ışıyan yıldızları da ben sizin gözlerinizde gördüm.
Yani bir senin
Bir de onun.
Sahi şiir nasıl yazılır anne?
Kelimeler titrer mi mesela?
Benim titrediğim gibi...
Onun kokusunu düşlerken,
Başımın döndüğü gibi
Başı döner mi kelimelerin?
Hatırlıyor musun anne?
Gün boyu koşturup
Halsiz düşünce,
Dizlerine düşerdi ya başım;
Ellerin saçlarıma düşerdi ya;
Şimdi onun dizlerine düşse başım.
Elleri saçlarıma değse,
Yetim kalmış acılarım
Gülümser mi avuçlarında?
Oysa;
Güzel, çok güzel şiirler yazmak istiyorum.
Ona baktığım zaman;
İçimde açan gökkuşağını,
Göstermek istiyorum mesela.
Ona sarıldığım an;
Nefesime düşen,
Yağmur sonrası toprak kokusunu,
Anlatmak istiyorum.
Sahi kelimeler çiçek kokar mı anne?
Yağmur düşer mi kelimelere?
En çok seni düşlerdim çocukluğumda
Papatya tarlası gülümsemeler içinde
Şimdi bir de onu düşlüyorum.
İnsan aynı kaderi
Kaç kez yaşar ki anne?
Sahi şiir nasıl yazılır anne?
Zaman içinde büyüyen hasret.
Kelimelere sığar mı anne?
Üzülür mü kelimeler bizim gibi.
Bizim gibi ağlar mı.
Mesela seni seviyorum derken.
Sevinir mi kelimeler?
Seni seviyorum anne.
Seni ve onu
Çok seviyorum anne!
