Öz/Gülüm / İsmet Bozkurt

ÖZ / GÜLÜM

Bahtsız gönül acı çekip için için ağlarken 
Yıkık sevda yâr olmadan örülmüyor tez gülüm
Devasız dert köz misali bağrımızı dağlarken
Acı merhem her yaraya sürülmüyor Öz/gülüm.

Ben kapattım bu defteri her sayfada hüzün var
Adım adım çilelerin üzerinde izin var
Kapanmıyor hiç bir yara içerimde sızın var
Sen üzülme öleyim yâr derdin bana naz gülüm.

Gülüşlerin İlkbahardır yüzün benzer Nisan’a
Yemin olsun güneş gibi tutulmuşum ben sana
Ay ışığı gözlerinde bir hal oldu vay bana
Sensiz geçen her mevsimim kırık dökük güz gülüm.

Bir özlem ki ikimizi yakıp yakıp kavurdu
Güz gelmeden çiçekleri o vefasız yaz vurdu
Aşk cellatı gözü görmez kulakları sağırdı
Yüreğimde kördüğümsün bakışınla çöz gülüm.

Dinmez hasret her gün öpsem bakıp bakıp resmini
“Dilsiz” söyler gece gündüz ah eyleyip ismini
Bilemedim şu âlemde dostum ile hasmımı
Serinletmez içerimi dağ söndüren buz gülüm.

Ceylan gibi gözlerini bakıp bakıp süzerken
Kimler kırdı kanadını gökyüzünde gezerken
Bu sevdayı kalem alıp kaderime yazarken
Bundan gayrı can vermeden vazgeçemem yaz gülüm.