NEYLESİN GÖNÜL
Kardeş ağlarken utanır gözüm gülmeye
Bunca hergele içinde kaç gönül kaldık sevmeye
De hele yüreğim,
Bir zamanlar tertemiz giyindiğim insanlık
Ne kirletmiş, nasıl yırtılmış..!
Yaratan Allah, yerli yerinde, göğü ve yeri,
Yazdığı o kader,
Sayende yerle bir.
Ben şu insanın attığı taşın altında kaldım
Tuğlası eksik,
Demiri eğreti.
Ahlak yok boyuna enine...
Para çok dinine cebine...
Havale ediyorum ömürün sahibine...
