Koynunda

KOYNUNDA

Bu yıl yâra, bir hâl oldu
Lâl gezer sırı koynunda
Her kızdıkça saçı yoldu
Sel oldu, teri koynunda

Düşen uzak elde bunar
Gözlerini, duman sarar
Ne yurdu, ne kabiri var
Derdi, kârı koynunda

Bi goncadı gönül gülü
Kaldıramaz, soğuk yeli
Bağa değse, hoyrat eli
İç eder, nârı koynunda

Kulun, baş belası ölüm
Kader bu gizemli gelin
Uzak yerde açan gülün
Bal gezer arı koynunda

Şerifoğlu’m bak niyete
Küle döndün tüte tüte
Ne lüzum, var vasiyete
Kabirin, yeri koynunda