HATAY'DA DEPREM
Bir şehir yok oluyor. Umutlar, hayaller bitti. Şimdi, can pazarı yaşanıyor. Acımasızca gelen deprem, yüzlerce ocağı söndürdü. Feryatlar, figanlar yankılandı güzelim Hatay'da. Enkâz yığını altında kalan umutlar, eşyalarıyla birlikte dört bir yana saçıldılar.
Giden canlar, iki taşın arasına sıkışmış hayatlar, fotoğraflarda kaldı şimdi mutluluklar.
Bir şehir yok oluyor. Umutlar, hayaller bitti. Şimdi can pazarı yaşanıyor. Acının tarifi yok. Anlatamam, anlatılamaz. Sevgi, hoşgörü şehri güzelim Hatay'da, şimdi ağıtlar yakılıyor.
Yaşanan korkuları, endişeleri, yürekteki dinmeyen sancıları; sadece gözlerden başka kimse anlatamıyor. Ayağa kalkın canlar. Bu bir filim senaryosu değil! Nice hayatlar bu enkazın altında birer birer can verip gitti!
Bir şehir yok oluyor. Umutlar, hayaller bitti. Şimdi can pazarı yaşanıyor. Böyle bir acıya kim dayanabilir? Yarım kalmış mektuplar gibi, umutlar da öldü güzelim Hatay'da.
Ne güzel Harbiye'de elele dolaşacaktı aşıklar. Belki de şelalenin altında birlikte ıslanacaklardı.
Onlara nazar boncuğu satmaya çalışan köylü kadınlar, şimdi o kara toprağın altındalar.
Bir şehir yok oluyor. Umutlar, hayaller bitti. Şimdi, can pazarı yaşanıyor. Akdeniz’in incisi, ah güzel İskenderun! Söyle şimdi, sahilinde hangi aşıklara ev sahipliği yapacaksın acaba?
Her yer virane, harabeye dönmüş güzelim şehir. Yıkıntılar arasında kaybolan mutluluklar, birer birer hayallerine veda ettiler. Enkazın altından, sağ olarak çıkarılan bir bebek; kendini kurtaran bir yetkilinin parmağını emmeye çalışıyor çaresizce.
Bir şehir yok oluyor. Umutlar, hayaller bitti. Şimdi, can pazarı yaşanıyor. Binlerce sayısız hikaye. Hangisini anlatabilirim ki sizlere? O gülen yüzler, fotoğraflarını da alıp gittiler. Bırakmadılar kendilerinden ne bir anı, ne de bir hatıra. Sevdikleriyle birlikte aynı çukura gömüldüler.
Umut rüzgarlarına takılıp, mutluluğu kucaklayacaklardı oysa. Kendilerini ölümün beklediğini nereden bileceklerdi ki?
Bir şehir yok oluyor. Umutlar, hayaller bitti. Şimdi, can pazarı yaşanıyor. Ey Hatay halkı, ayağa kalk! Bu güzelim şehri yeniden yarat. Bu bitik şehre sen vereceksin hayat!
Tıpkı yüzyıl önce yok olduğunda, hayat verdiğin gibi. Güzelim Hatay küllerinden yeniden doğmuştu ya hani. Bak, güneş yeniden doğacak, Amik Ovası’ndan, İskenderun Körfezi’nden, sizler için yeniden doğacak güneş.
Sakın üzülmeyin!
