GİTTİĞİNDEN BERİ
Gidecek bir gün
Terk edilmişliğimin şafağında,
Ah akılsız ah diye diye,
Gidişine sessiz küfürler bırakıyorum.
Yıldızlar yapraksız dal gibi,
Kum tanelerinin serin yüzüne düşüyor.
İnci tanelerini fırlattım attım ardından.
Ay bile hüznünü bıraktı denize.
Yakamoz boğdu kendini dalgaların hırçınlığında.
Gecenin gözü kör oldu.
Gökyüzü üstüme yıkıldı.
Haberin var mı insafsız?
Güzel sözlerimin fırfırını da koparttım attım.
Cayır cayır yansın yüreğin,
Cemreler düşmesin mevsimlerine.
O her yangından sonra inatla yeşeren meşe ağacına da, lanet olsun!
Evliyalardan da medet ummuyorum artık.
Onlarda da keramet olsaydı,
yüreğimdeki yangına seyirci kalmazlardı.
Yoruldum,
Yuvasından düşmüş kuş misali,
Boğazım yırtılırcasına, seni çağırmaktan,
Sensizliğin koynunda uyumaktan,
Yıkık sokaklarında yürümekten,
Dönüp dönüp yokluğuna sarılmaktan,
Umutsuz düşlerimin enkazına gömülmekten, yoruldum,
Anla artık.
Nefsine yenilme yalnızlığım, aşkını kirletme,
Utanmanın ar damarını, günahın ateşini,
Yollarına sürdüm.
Gece yaktığım çıra şahittir,
Sadece seni diledim.
Sahi,
Sen gitmiştin değil mi?
