DURDU ZAMAN
Doğumlara gebe enkaz yığınları
sağ mı, ölü mü belli olmayan bekleyiş sancıları
Kaç anne bekler gelecek müjdeyi,
Kaç evlat bekler doğacak günü babayı anneyi.
Kelebekler uçar sızan ışıktan göğe,
Sabır yağar bulutlardan kardelen çiçeklerine.
Nefesinde cennet kokulu bebekler,
Kim bilir, gitmek için mi gün bekler.
Kim bilir, kaç sevinçlere, kavgalara şahit oldu duvarlar.
Çocuk sesleriyle yankılandı odalar,
penceresinde sabahı bekleyen hastalar,
sabahsız gecelere son kez baktılar.
ve...
Hayallerin beşiği sallandı bir daha,
Bir annenin gözlerinde batarken güneş,
İpekten yelkenler kalktı limandan
Sessizce uykularda durdu zaman.
