VEDA
Dokundu geceme hüznün soğuk eli
Yüreğimde bir yangın telaşı
Damladı toprağa ayrılığın gözyaşı
Yok sabırdan öte sabır
Kahır etmem gönlümü vermem isyana
Bilirim dönüşü yok bu yolların vedası sonsuz
Zamansız diyarlara gidilir zamansız
Mevsimler geçti ömrümden bir bir
Hayat! Düşmeyi bekleyen yaprak
Sabırsız, bedenime aşık toprak
Hatır bilmez ecelim bekler başucumda
Kandiller söner geceye dönen gözlerimde