VE… KÜL GİBİ
Bir tutam ahım kaldı, dilimde
Ve
Avucumda nemli papatya yaprakları...
Meğer ne çok aldatmışım kendimi
Evcilik oyununu oynarken.
Ve
Ne çok onarmışım
Kolu kanadı kırık bebeğimi...
Hani mehtaplı geceler vardı?
Şarkılardan bildiğim.
Bir adam, bir kadın
Ve
Aşk vardı,
Ve sevda
Şiir gibi kadınlar
Şiirden anlayan adamlar
Benim hiç bilmediğim...
Saçları vardı kadınların
Serin serin eserdi rüzgarda.
Saçlarında envai renkte çiçekler
Ve
O saçları koklamaya kıyamayan adamlar.
Benimse küskün, solmuş saçlarım
Ve
Gözlerim vardı,
Yosun yeşili,
Gülmeyi bilmeyen...
Ve
Bir de yarım bir ömür
Hiç uğruna, hiç gibi
Kül olmuş...