VAZGEÇİŞ
Gidişe dair yazdığımız şiirlerdeki, gidiş eyleminin gerçekleşmesi için gereken fiil vazgeçiştir.
İnsanın bir şeyden, bir yerden, bir insandan, gerçekten gidebilmesi için vazgeçmesi, vazgeçmeyi bilmesi gerekir.
Vazgeçiş birdenbire olmaz, birikimler silsilesidir.
İnsanın içinde bir şeylerin kırılışı, bir şeylerin bitişi, coşkusunu kaybetmesi, anlamını yitirmesi, alınan hazzın ve mutluluğun azalıp, duyulan kaygı, üzüntü ve huzursuzluğun artması, iyi niyetlerin suistimali, sömürülmüş oluşu, eski özen, fedakârlık ve iyi niyetin kaybedilmesi ve dahi içinde bir şeylerin ölmesidir; o şeye, o yere, o işe, o insana dair vazgeçiş…
İnsan bu raddeye geldiğinde, yani vazgeçtiğinde gider.
Vazgeçmek aynı zamanda unutabilmektir.
Unutmayı bilmektir.
Unutmaktır.
Vazgeçmenin olmadığı yerde unutmak olmaz.
Ve kişi bedenen gitse de ruhen gitmiş olmaz.
Nazım Hikmet Ran'ın da dediği gibi:
''Gitmek sadece bir eylemdir
ama unutmak kocaman bir devrim…”
Ve bu devrimi gerçekleştirmek için de
Vazgeçebilmek, vazgeçmeyi bilmek, vazgeçmeyi başarabilmek gerekir.
Uzun lafın kısası, şiirdedir...
İyi dinlemeler olsun...
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu