UYANDIRMAYIN
Uykularımı kaybettiğimde yaktım bütün geceleri,
Bir ömre yetecek hayallerim vardı.
Onları da yaktım gönül ateşimde.
Şimdi özgürce düşlerimin peşindeyim,
Güneşin batmadığı,
Mevsimlerin değişmediği yere gidiyorum.
Bıraktım benliğimi bu âlemde,
Hiçlik kervanında küheylanlar gibiyim soluk soluğa.
Bu gidişin adını ben koymadım,
Gül kokulu nefesin sarhoşluğunda
Götürler beni bir seher vakti.
Bırakın! Bırakın kalayım göndermeyin geri,
Uyandırmayın düşlerimden.
Bir taş, bir ağaç yeter bana,
Uyandırmayın ebedi cennet yurdundan.