SUSUYORUM
Çıktım isimsiz yollara
Heybeme umutlar koydum.
Yollar dikenli, görebiliyorum.
Ayaklarım acıya acıya yürüyorum.
Güzel günler orada,
Görmesem de hissedebiliyorum.
Gözyaşları dökmüşler, sağa sola
Toplamıyorum.
Ama üzerine basmak da istemiyorum.
Günahtır, nimet sayıyorum.
Önümden giden ayak izleri görüyorum.
Sessiz çığlık heykelleri gibi,
Takip etsem ayaklarım büyük geliyor.
Kendi yolumda sessizce devam ediyorum.
Konuşsam ağlayacağım biliyorum.
Susuyorum.
Hayallere bakar iken
Ayağım takılıp
Sendeliyorum.
Sonra doğrulup yoluma devam ediyorum.
İşte ben en çok, hayata düştükten sonra kalkıp devam etmeyi seviyorum.