SOKAK ÇOCUKLARI
ölecekmiş her canlı
bu elbet malumumuz
Azrail karşısında
boynu bükük bir kuluz
ama ölen çocuksa
vicdan kabul etmiyor
yaşamadan ölene
sabır fayda etmiyor
hayvan bile yavrusunu
sakınırken düşmandan
seni cami avlusuna
nasıl bırakır anan
o nasıl bir vicdandır
anlamak mümkün değil
göğsünün kafesine
taş mı koydu yaradan
karanlık sokaklarda
yapayalnız bir çocuk
sen doyarken sofranda
o çöp karıştırıyor
kuş tüyü yatak elbet
senin bebenin hakkı
o ise kaldırımda
titreyerek uyuyor
ille kan bağı mı gerek
bu mu sevgi ederi
kuş sütüyle beslenirken
evinde minik kedi
bir lokma da şu yetime
şefkat ile uzatsan
hani insansın ya sen
kendinden utanmasan
çektiği bunca kahır
nedendir o bilmiyor
gözünden akan yaşı
hiçbir mendil silmiyor
uzanınca kaldırıma
hoyrat geceler boyu
rüyasına sıcacık
doğan güneş giriyor
tekme tokat ve taciz
bu mu onun kaderi
hiç mi değmez yarasına
tek bir insanın eli
ne ektin ne biçeceksin
sen bu kör bataklıktan
hasattaki ürünün
ancak çalı dikeni
pek de güzel biliriz
süslü nutuk atmayı
çocuklara armağan
bayramı kutlamayı
o meydandan kovduğun
çocuğu iyi tanı
yarın arka sokakta
rastladığın tinerci
ağır ödetecek bil
sana bu faturayı
sözün özü ey dostlar
gafletten uyanalım
nerde bir çocuk görsek
sımsıkı sarılalım
koruyalım onları
sevgiyle büyüsünler
çok ağladı onlar çok
izin verin
gülsünler