ŞİİRCE / ÜÇ KARANFİL
Üç kızıl karanfil filizi ezildi
sorgusuz postal tabanında.
Toprak utandı.
Üç damla kan sıçradı
Doğacak şafağın bağrına.
Yağlı urgan telaşlı.
Darağacında teslimiyet.
Cellat utanmazlığıyla firarda.
İçimde iflah olmaz yangınlar.
Oy anam oy,
Hangi gökyüzü kutsanmamıştır
Hangi dil yalan söylemez.
Kaç mevsim dün den daha ayaz.
Toprak ikinci kez utandı.
Sarıp sarmaladı gözleri kor bedenleri.
Ah be çocuk,
Şimdi seni hangi hikaye ile aldatsam.
Hangi avuntuyu
gününün başlangıcında
kelepçeli avuçlarına versem.
Toprak uyandı.
Zindanlar hala karanlık.
Sefil kelimeler afişlerde mağrur.
Aşısız tohumlarda doğum sancısı.
Demir büküldü.
Bulut bulut dizildi gonca karanfiller.
Oy anam oy,
Mayısta ölmek kolay,
Ölümün koynunda tomurcuklanmak
Maviye yeniden doğmak kolay mı?
Gülümseyerek,
korkusuz gözlerle
ölümü selamlamak kolay mı?
Oy anam oy,
Bir senin sevdan yakar beni.
Bir de,
Ufuğa mıhlanmış umut yakar tenimi.
Ben artık uslanmam anam.
Ben artık,
Suya bırakılmış ağıtlarda boğulmam anam.
Irmak olurum debisi Fırat.
Nehir nehir akarım kıraç topraklara.
Koparılmamış gül,
Dokunulmamış kardelen olurum
dağın doruğunda.
Oy anam oy,
Yeniden evlat olurum.
Üç karanfilin koynunda.