ŞİİRCE / ADAMSIN
Adamsın,
Bitmeyen yorgunlukların kan kızılı şerbet.
Her gün yeniden incinir
içine sığdırdığın dev.
Söyleyemezsin,
Kelimelerin asi deli rüzgar,
Kilitlenmiş dudakların..
Susarsın.
Sonra,
ayazda donmaya başlayan gözyaşlarına
tutunmaya çalışırsın.
Ellerin ürkek,
Ellerin kararsızlık.
Aynı yerden kerelerce kırılır yüreğin.
Yaprakların mevsimsiz sararır,
Sırasız dökülür ayak diblerine.
Her yeni adımda,
Beklenmedik tomurcuklar ararsın..
Gözlerde karamaya başlar umut.
Adamsın.
Yazdığın şiirin bir köşesine iliştirirsin vedayı.
Kusursuz aşk koyarlar bilinmezin adını.
Tadı sendedir oysa.
Çaresizdir, kırılır sırrı çözülmüş ayna.
Her şeye rağmen
kendinden bile saklarsın, kör yansımaları.
Adamsın.