SENİ DÜŞÜNÜNCE
Seni düşününce insan,
kocaman bir bulut oluveriyor şu masmavi gökyüzünde,
insanın içine öbek öbek sevgi diye dolan...
ya da;
yoruluncaya dek kanat çırpan bir turna,
şu koskoca aleme yıldızlar gibi bakan.
bir gül oluyor sevda bahçesinde,
en zor iklimlerde bile solmadan,
inadına..inadına
ben senin sevdanım diye kokan....
Seni özleyince insan...
bir yel oluyor, rüzgar, ya da hoyrat bir fırtına.
hiçbir şeyin dindiremediği..
yükleyerek herşeyi şu küçücük sırtına,
gözleri senin yollarına yatırılmış,
kayıp diyarlara bir yolcu oluyor sonra.
hiçbir biletin son kalkan gemiye sensiz bindiremediği...
Seni sevince insan,
ya filozof oluyor ya da şair.
seni yazıyor seni anlatıyor durmadan.
bir kez bile düşünmüyor gözümün nuru,
savruluyor, kavruluyor kimselere sormadan!..
yürüyor muştusunda gecenin,
sana sevdalı ateşine gönüllü ağır ağır..
ne varsa şu hayatta,
öğrendiğim, gördüğüm, bildiğim,
yaşadığım, yaşayacağım, bir ekmek gibi böldüğüm.
hepsinde sen varsın boynuma vebalim sen...
her şey ama her şey,
yalnızca sana dair....