ÖMÜR
Mum ışığı gibi ortasındayız ömrün,
Bense en kuytu yerindeyim yalnızlığımın...
Kendimden uzaklaşıp kendime dönüyorum,
Yakıştı yüzüme bu çizgiler…
Kolay olmadı elbet,
Hayata gülerken çıkar en çok,
Üstümde hep bir şiirden elbise,
Terzisidir ömrüm…
Kırkında öğreniyor insan,
Kırk yıldır duruyoruz ortasında ömrün…
Çok kırıldım, büküldüm,
Eğri büğrü zaman kavramlarında,
Sonra boş verdim hayata…
Kısacası hayat, ummadığı yerden sorguluyor insanı...
Editör: Betül Eren