NAFTALİNLİ ANILAR...
Dün yine anılara daldım!
Baktım hiçbirşey yaşandığı kadar kolay değilmiş...
Anılar bile yanlızlıktan kendileriyle cebeleşir..
Bazı anılar almış başını gitmiş...
Kalanlar içimi kanattı yine..
Sararmış bir mektup buldum ne pulu var ne harfler belli ...
Zaten gözyaşın düşmüş her satırına...
Okumama hacet kalmadı mektup ıslandı ilk okuduğum gün gibi..
Naftalinli anılar bile küf kokuyor ...
Kimbilir bizim tenimiz nasıl hasret kokuyor dedim sustum...
Anılar da olmasa yırtılmış iki parça şiirler de olmasa.. Anılar bu kadar hasret kokar mıydı?
Şimdi anladım ki anılar bile bizim gibi yorgun bizim kadar yıllara yenik...
Mektupları yırtsam içindekiler aklımda
Anıları nere atsam nasıl gizlesem?
Anılar benden önce sarıldı sildi gözyaşlarımı..
Yorgun yüreğimde sana anılarla dolu ne demler demledim ..
Sen gelmeyince anılar da senden soğudu sonbahar rüzgarlarında..
Artık güneş bile naftalinli anıları kurutamaz, ömrüme sonbahar, düştü sarı yapraklar gibi...