KAYIP
Hiç olmadık bir yerde,
beklenmedik bir zamanın orta yerinde,
aniden kaçıyor ipin ucu...
Aniden bomboş kalıyorsun muaallakta,
öylece...
Eski resimler,
eski yüzler,
eski sözler,
toplu halde galeyana gelip koşturuyor üzerine...
İpin ucu diyorum,
ipin ucunu çok fena kaçırdım bir yerde...
İp nerede,
ben neredeyim,
adresi yok...
İnsan bir zaman,
elini uzatıp eller tutuyor...
Ve insan bazı zamanlar,
ellerini arkasında saklıyor...
İpin ucu hangi cebimden çıkacak,
ya da çıkacak mı,
bilmiyorum...
Oyunlardan çoktan istifa etmişken,
yeni bir dilin peşinde,
kendimi arıyorum...