KARA GÜN ALTI ŞUBAT
İki bin yirmi üç, altı şubatta,
Çürüdü bir yanım sarılmaz gayrı.
Bir yanda Pazarcık, bir yan Elbistan,
Kapandı yolları varılmaz gayrı.
Yıkıldı Antep'le Maraş'ım derken,
Adıyaman Hatay'a dua ederken,
Elbistanım il olmayı beklerken,
Darma duman oldu kurulmaz gayrı.
Koca binaları yıktı, yatırdı,
Karlar yağdı ümitleri bitirdi,
On binlerce canı aldı götürdü,
Ne kadar çırpınsam dirilmez gayrı.
Urfa, Diyarbakır, Kilis ağladı,
Malatya, Adana kara bağladı,
Bingöl'le, Elazığ yürek dağladı,
Sıcak yuvalara girilmez gayrı.
Deprem şehitleri yanyana yatar,
Ayakta kalanlar ölmüşten beter,
Bilmem bu acılar ne zaman biter,
Yara derin merhem sürülmez gayrı.
Afşin'in, Göksun'un halini sorma,
Elbistan yıkıldı üstüne varma,
Dur Mahir, ahh çekip sineye vurma,
Kanar yürek yaram, durulmaz gayri.