İNSANLIK YAŞASIN İSTEDİM
Üşümüş eli titrek sesiyle pencereme dokunan bir çocuk kaldı hatırımda
Çığlık çığlık masum hıçkırıklara düşmüş geceler
Köşe başları tutulmuş merhametten yoksun hoyrat öfkeler gözü dönmüş serseriler.
Mağrur onurlu cesur bir delikanlı meçhul pusulara düşmek üzere
Açtım kapımı bu zifri karanlık geceye aydınlığa tutunsun istedim umutlar
Belli ki üşümüş istemsiz nefes nefeseydi sol yanı gün doğumuna çıksın istedim avazı.
Sessiz ol duymasın seni bu engerekler kim vurduya gitmesin yurtsever yüreğin
Akbabası çoktur büyük şehirlerin ama üzülme vermem teslim etmem seni yarasalara
İhanet bilmem doğduğum topraklar izin vermez bu çakallara.
Merakta kalmasın aklın uyu sen delikanlı
Ben beklerim gecene pusu olmuş saatleri heba etmem bedenini
Ağlamasın ardından kimseler istemem umudu kırılsın sevgilerin.
Sabah erkenden salarım gün kapıma düşmeden kimselere görünmeden
Güle güle git delikanlı kimseye benden bahsetme olur mu?
İşkenceye of demem de alçalmışın önünde tekmelenmek kahreder.
Vaktim dar ömür ihtiyar bir daha görüşemeyiz tesadüf de olsa
Benim sana hakım geçmez bilirsin hadimde olmaz
yurtsevere helallik sorulmaz sen bize hakını helal et olur mu?
Olur da aklına gelirsem bir gün.
Yani belki hatırlarsan diyorum
son sözün özgürlük olsun delikanlı unutma
Ben seni yaşatmak istedim sanma
insanlık yaşasın diye aldım içeri.
Güle güle çocuk güle güle kendine dikat et..