EY SEVGİLİ
Yine kaybettim bahar düşlerimi,
Boy veren ağaçtım, yapraksız kaldım,
Uçamayan kuşlar gibi kanatlarıma saklandım,
Karanlığın koynunda ışıksız,
Kalabalığın ortasında yapayalnız kaldım.
Umutlarım uçuverdi rüzgârların ardından,
Beni kaybettim, bir de sensiz kaldım…
Ağlıyor ruhum, acıyor her zerrem,
Yola koyulmuşken izsiz, yolsuz kaldım.
Sağımda solumda benden eser yok,
Yüreğime sığınırken öksüz kaldım.
Ey sevgili!
Yazılmamış kader gibi,
İçimdeki çığlığa sessiz kaldım,
Ne bendeki sana tutunabildim,
Ne de gözyaşlarıma seni sardım.
Yaşanmamış koca hayatın içinde biçare,
Bitiverdi koca ömür, unutuldum kaldım…